หอมกลิ่นกุมาริกา

น้อยหรือกุมาริกา จิณพรต หรืออีกชื่อ เอวา แอสตัน เด็กกำพร้าที่อยู่ในการดูแลของบ้านอังสุชวาลในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ก่อนที่จะโดนนายหญิงของบ้านขับไล่ไสส่งให้ออกจากบ้านไปพร้อมกับแม่บ้านที่ดูแลเธอ ต้องจากพี่ชายใจดีเจ้าของตุ๊กตาหมีในความทรงจำวัยเด็กของเธอ

พี่ใหญ่หรือชนาธิป อังสุชวาล พี่ชายใจดีของน้อย เขาดูแลเด็กหญิงเป็นอย่างดีก่อนจะไปเรียนต่อต่างประเทศทำให้ต้องแยกจากเด็กหญิงที่ตนเองเอ็นดู กลับมาเจอกันอีกครั้งเมื่อเธอนั้นโตเป็นสาวและสวยมาก ในฐานะเอวา แอสตัน หุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัท

โปรย

“พะ...พี่ใหญ่หนูกลัว พี่ใหญ่...หนูกลัว” เธอตัวสั่น เสียงสั่นหวาดกลัวขึ้นมาอย่างจริงๆ ลืมหมดวิธีว่ายน้ำเอาตัวรอด เวลานี้สติแทบไม่มีอยู่กับตัว

“กลัวทำไม ไม่ต้องกลัว เธอไม่ตายง่ายๆ หรอกกุมาริกา อ๋อไม่ใช่สิ เอวา แอสตัน” น้ำเสียงเข้มๆ กับมือใหญ่ที่กระชากเธอเข้ามาในอ้อมกอด

“พี่ใหญ่รู้แล้ว” หญิงสาวตกใจเมื่อเขาพูดอีกชื่อของเธอออกมา

‘มิน่าล่ะเขาถึงโกรธ เย็นชาแบบนี้ เขารู้ความจริงแล้วนี่เอง’

“ใช่ คิดว่าจะโกหกไปได้นานแค่ไหน คุณหนูเอวา” เขารัดเธอแน่นแทบหายใจไม่ออก ถ้อยคำแสนจะห่างเหินถูกเอ่ยออกมา

กุมาริกายิ่งหวาดกลัวมากขึ้นไปอีกเท่าตัว เธอไม่เคยเจออารมณ์โกรธของพี่ใหญ่ ไม่เคยคิดว่าเขาจะโกรธเธอมากขนาดนี้ เขายืนอยู่บนพื้นทรายระดับน้ำอยู่ที่ไหล่กว้าง ส่วนเธอเท้าไม่ถึงพื้นด้วยความสูงที่น้อยเขามาก หากเขาปล่อยมือเธอคงจม

“พี่...ใหญ่...หนู...หนูกลัว” หญิงสาวร้องบอกเขาตัวสั่นหวาดกลัวสุดขั้วหัวใจ ถ้าเขาใจร้ายปล่อยให้เธอจมน้ำตาย คงจะโทษใครไม่ได้เลยเพราะเธอโง่เองที่โกหกเขา

“ก็บอกแล้วไงว่าเธอไม่ตายง่ายๆ หรอก” ชนาธิปใช้น้ำเสียงและสายตาดุดันแทบจะฆ่าคนตัวเล็กในอ้อมกอดให้ตายถ้าทำได้

เขาเกลียดคนโกหกเธออาจไม่รู้ เขาเกลียดตัวเองที่โง่ไม่นึกสงสัยอะไรเลย เขาเกลียดตัวเองที่เกลียดร่างเล็กในอ้อมกอดไม่ลงจริงๆ สักครั้ง

“หนู...ขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจ...ฮือๆ หนูขอโทษ...ขอโทษ...ฮือๆ” กุมาริกาเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น ขอโทษเขาทั้งน้ำตา เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นดี เธอผิดที่โกหกแต่มันร้ายแรงมากขนาดที่เขาจะฆ่าเธอให้ตายเลยหรือไง

“เฮ้อ มันน่าฆ่าให้ตายจริงๆ เด็กบ้า เด็กดื้อ เด็กเลี้ยงแกะ” ชนาธิปถอนหายใจแรงๆ สุดท้ายเขาก็ใจร้ายกับเธอไม่ลง น้ำเสียงดุด่าเข้มๆ ค่อยๆ เบาลงเมื่อร่างเล็กในอ้อมกอดเปลี่ยนจากเกาะเขา เป็นกอดรัดเบียดเนื้อตัวเข้าหาจนเขาร้อนผ่าวๆ ขึ้นมา

“หนูไม่ได้ตั้งใจฮือๆ หนูขอโทษฮือๆ พี่ใหญ่จ๋าหนูขอโทษฮือๆ” ถ้อยคำของโทษของเธอกับน้ำเสียงสะอื้นยิ่งทำให้ใจของชนาธิปอ่อนยวบลงกว่าเดิมอีกเท่าตัว

เขาก้าวเดินตามแรงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งจนมาถึงจุดที่กุมาริกาเท้าถึงพื้น ระดับน้ำอยู่แค่เอวของชายหนุ่มเท่านั้น

“กอดขนาดนี้ ให้ท่าหรือไงปล่อยได้แล้ว” ชนาธิปดุเสียงเข้มผลักร่างบางออกห่าง ชอบอยู่หรอกนะที่มีเนื้อตัวนุ่มๆ มากอดแนบชิดเบียดจนแทบเป็นเนื้อเดียวกันแบบนี้ แต่ยังก่อนเขาต้องซักฟอกให้สะอาดก่อนถึงจะยอมลงไปคลุกวงในกับเธอแบบจริงจัง

อีบุ้คพี่ใหญ่มาแล้วจ้า สาวๆๆ 

หอมกลิ่นกุมาริกา พรจากฟ้า www.mebmarket.com “ไม่ไปได้ไหมคะ” หญิงสาวถาม“ไม่ได้ ถ้าไม่ยอมจะจูบให้ขาดใจเลย” ชนาธิปดุเสียงเข้ม เขาดึงร่างเบาเข้ามาชิดแผงอกกว้างของตนเองล็อคด้วยสองแขนแกร่ง ก้มหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจรดรินกันไปมา กุมาริกาเอนตัวหนีแต่ก็ได้แค่เล็กน้อยเท่านั้น “พี่ใหญ่ อย่าเอาเปรียบสิคะ” เขาโดนต่อว่าเล็กๆ จากกุมาริกา ชนาธิปที่คิดจะจูบปากอิ่มก็เปลี่ยนมาระดมหอมแก้มนุ่มจนแก้มสาวแทบช้ำ กุมาริกาหน้าแดงหนักกว่าเดิม ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งให้เขาหอมจนพอใจ “นิดหน่อยแค่พอชื่นใจ ถ้าพี่เอาเปรียบจริงน้อยจะขัดขืนพี่ได้เหรอ” “พี่ใหญ่ไม่รังแกคนไม่มีทางสู้หรอกมั้งคะ” เธอพอรู้แล้วล่ะว่าไม่ควรที่จะถกเถียงกับเขาเรื่องแบบนี้เพราะถึงยังไงเธอก็ไม่รอดอยู่ดี“มันก็ไม่แน่ ตัวเล็กๆ น่ารักน่าฟัด น่ารังแกเป็นไหนๆ”